Orgaandonatie, is narcose de oplossing?

Omdat veel mensen erg hechten aan het leven, vinden we het normaal dat we mensen in leven houden, ook al klopt de dood al onmiskenbaar hard op de deur. We hebben machines om mensen kunstmatig in leven te houden in de hoop dat het tij zal keren en wij onze geliefde weer in de armen kunnen sluiten. Wat ook als een doodgewone zaak wordt beschouwd is dat wij onze organen ter beschikking stellen aan anderen, op het moment dat wij zelf ogenschijnlijk niet meer in het leven terug kunnen keren. Maar weten wij wel echt waar we aan beginnen? Een orgaan dat wordt getransplanteerd kan immers niet worden gebruikt als er echt totaal geen leven meer in het lichaam van de donor zit. Wat merkt die donor nog van deze laatste operatie? Is dat een acceptabele vorm van lijden? Zou het verschil maken als de donor onder narcose wordt gebracht? En wat zijn de spirituele consequenties van orgaandonatie?

Aanmelden kan hier.