En altijd is het zo geweest, dat de liefde haar eigen diepte niet kent dan op het uur der scheiding. Kahlil Gibran

Sterven als kostbaar en wezenlijk proces van ieder mens.

Net als geboren worden, hoort sterven bij het leven, waarbij sterven opgevat kan worden als het geboren worden in een andere wereld. Het stervensproces kan een ware transformatie betekenen, ongeacht geloofsovertuiging of levensbeschouwing. Dat geldt niet alleen voor de stervende zelf maar ook voor de directe omgeving. Want wat blijft er over aan het eind van iemands leven? Als alle in de loop van het leven opgedane bagage is losgelaten, als alle blokkades en remmingen zijn weggevallen? Dan is daar de méns, de mens in zijn ware gedaante. Het stervensproces verdient veel zorg en aandacht en vergt van de ‘begeleider’ een geconcentreerd aanwezig zijn. Dat vraagt om stil te worden, zodat er ruimte ontstaat om alle innerlijke dynamiek gewaar te worden.

‘Daar getuige van te mogen zijn, dat te mogen mee-beleven is een voorrecht en niet alleen ontroerend maar ook iedere keer weer een verrijkende ervaring. Het is een bron van inspiratie om te komen tot mijn hoogstpersoonlijke, mijn wezensechte vorm van dienstbaarheid. En het inspireert mij elke dag weer om te komen tot mijn unieke vorm van mens-zijn in mijn eigen dagelijkse leefwereld.’